Բանալի բառեր` Մուհամմադ, խալիֆ, Ղուրան, մալիք, համայնք, իսլամ Սույն հոդվածի նպատակն է քննարկել որոշ հարցեր, որոնք վերաբերում են իսլամի տարածմանը զուգահեռ գերագույն իշխանության իսլամական մոդելի ձևավորմանը և կայացմանը: Հոդվածում քննարկվում են գերագույն իշխանության խնդիրը Մուհամմադ մարգարեի մահվանից հետո և դրսևորման օմայյան ու
Սույն հոդվածի հիմնական խնդիրն է պարզաբանել սուննայի հիմքում ընկած «իդեալական մարդ» հասկացության իմաստային փոփոխությունները նախաիսլամական շրջանից մինչև ադաբի ձևավորման ժամանակաշրջանը (9-րդ դ․):
Ուսումնասիրելով տարրական դպրոցի դասագրքերի բովանդակությունը՝ համոզվում ես, որ կրթական տեքստերն այնպես են գրված, որ երեխան հնարավորություն չի ստանում դրանք վերլուծելու, հիմնական միտքն ըմբռնելու, պնդումների փաստարկներն ու հակափաստարկները հասկանալու:
Գենդերային կարծրատիպերի շրջանառությունը քաղաքական ու հասարակական դիսկուրսում ավելի կենսունակ է դարձնում այդ կարծրատիպերը՝ վերարտադրելով դրանք: Ուշագրավ է, որ Հայաստանում գենդերային կարծրատիպերը շրջանառվում են ոչ միայն տղամարդ, այլ նաև կին քաղաքական գործիչների կողմից:
Բանալի բառեր՝ Իրան, Իսլամական խալիֆայություն, քաղաքական միֆեր, այաթոլլահներ, ԻԻՀ արտաքին քաղաքականություն Արաբական երկրներում տեղի ունեցող իրադարձությունները մշտապես գտնվել են Իրանի ուշադրության կենտրոնում, քանի որ տարածաշրջանի երկրներում տեղի ունեցող զարգացումներն
Վերլուծական տեղեկագիր հ. 10։ Հայ-վրացական ակադեմիական և ուսանողական համագործակցություն: Հոդվածների ժողովածու/ԵՊՀ; Քաղաքակրթական և մշակութային հետազոտությունների կենտրոն; Խմբ. Խորհուրդ. – Եր.: 2017.- 234 էջ։
Ժողովածուն նախատեսված է քաղաքագետների‚ մշակութաբանների‚ սոցիոլոգների‚ ազգագրագետների‚ հայագետների, արևելագիտական, պատմական և միջազգային հարաբերությունների
Ինտերնետը, որը բացարձակ նոր երևույթ էր և կոմունիկացիոն լիովին նոր հնարավորություններ էր ստեղծում, իսլամական աշխարհին ծանր խնդիրներ բերեց: Տեղեկատվության տարածումը վերահսկողությունից դուրս եկավ. ցանկացած մարդ, անկախ կրոնական կրթությունից, կարող էր կարծիք հայտնել սրբազան տեքստերի մասին: Դարավերջին ձևավորված բազմաթիվ իսլամիստական խմբավորումների ղեկավարներն էլ էին այդպիսի մարդիկ, ուստի շատանում էին մեկնաբանությունների տարբերակները:
20-րդ դարի երկրորդ կեսին և, հատկապես, վերջին քառորդում, իսլամական ֆունդամենտալիստական և ծայրահեղական խմբավորումների թիվը կտրուկ աճեց: Այդ իրողության բազմաթիվ պատճառներից առանձնահատուկ դեր ուներ 1948թ.-ից սկսած արաբա-իսրայելական կոնֆլիկտը, ինչպես նաև գերտերությունների ազդեցությունն այդ գործընթացում:
Պաղեստինյան շարժման սկզբնական փուլում ստեղծված բազմաթիվ շարժումներից ամենակարևորը ՖԱԹՀ-ն էր, որի հիմնադիրն է Յասեր Արաֆաթը: Իր քաղաքական գործունեության վաղ շրջանում Արաֆաթը ծայրահեղական մոտեցումներ էր դրսևորում՝ որդեգրելով «երեք ոչ» քաղաքականությունը՝ ո՛չ Իսրայելին, ո՛չ ճանաչմանը, ո՛չ բանակցություններին: Միաժամանակ Կահիրեում ստեղծվեց Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպությունը, որի առաջնորդ է դառնում դարձյալ Յասեր Արաֆաթը 1969թ.:
Թուրքիայի արտաքին քաղաքականության հայեցակարգի հիմնադիրը համարվում է նախկին վարչապետ Ահմեդ Դավութօղլուն: Ըստ այս հայեցակարգի, Թուրքիան պիտի ձգտի իր ազդեցությունը տարածել բոլոր այն տարածքների վրա, որոնք նախկինում եղել են Օսմանյան կայսրության կազմում:
