Ինտերնետը, որը բացարձակ նոր երևույթ էր և կոմունիկացիոն լիովին նոր հնարավորություններ էր ստեղծում, իսլամական աշխարհին ծանր խնդիրներ բերեց: Տեղեկատվության տարածումը վերահսկողությունից դուրս եկավ. ցանկացած մարդ, անկախ կրոնական կրթությունից, կարող էր կարծիք հայտնել սրբազան տեքստերի մասին: Դարավերջին ձևավորված բազմաթիվ իսլամիստական խմբավորումների ղեկավարներն էլ էին այդպիսի մարդիկ, ուստի շատանում էին մեկնաբանությունների տարբերակները:
20-րդ դարի երկրորդ կեսին և, հատկապես, վերջին քառորդում, իսլամական ֆունդամենտալիստական և ծայրահեղական խմբավորումների թիվը կտրուկ աճեց: Այդ իրողության բազմաթիվ պատճառներից առանձնահատուկ դեր ուներ 1948թ.-ից սկսած արաբա-իսրայելական կոնֆլիկտը, ինչպես նաև գերտերությունների ազդեցությունն այդ գործընթացում:
Պաղեստինյան շարժման սկզբնական փուլում ստեղծված բազմաթիվ շարժումներից ամենակարևորը ՖԱԹՀ-ն էր, որի հիմնադիրն է Յասեր Արաֆաթը: Իր քաղաքական գործունեության վաղ շրջանում Արաֆաթը ծայրահեղական մոտեցումներ էր դրսևորում՝ որդեգրելով «երեք ոչ» քաղաքականությունը՝ ո՛չ Իսրայելին, ո՛չ ճանաչմանը, ո՛չ բանակցություններին: Միաժամանակ Կահիրեում ստեղծվեց Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպությունը, որի առաջնորդ է դառնում դարձյալ Յասեր Արաֆաթը 1969թ.:
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո իսլամական աշխարհում մի քանի կարևոր միտում ձևավորվեց: XXդ. երկրորդ կեսում կարևորագույն գործոն դարձավ երկու բևեռների՝ ԱՄՆ և ԽՍՀՄ միջև ստեղծված լարվածության հսկայական դաշտը: Հիռոսիմայից հետո միջուկային զենքը դարձավ կարևորագույն զսպող հանգամանք, որը կանխեց երկու գերտերությունների անմիջական բախումը: Սակայն մրցակցող երկրների միջև լարվածության դաշտը չափազանց մեծ էր, ինչի արդյունքում բախումներ և կոնֆլիկտներ […]
20-րդ դարը բերեց հսկայական փոփոխությունների. տեխնոլոգիաների զարգացման ահռելի թռիչքի շնորհիվ առաջացան հաղորդակցման և կապի աննախադեպ արդյունավետ միջոցներ: Փոխվեց մարդու առօրյան. պարզվեց, որ աշխարհը փոքր է, և հեռավոր երկրների իրադարձությունները կարող են ազդել աշխարհի մյուս ծայրի իրադրության վրա: Արդիականության բերած նոր գաղափարները՝ սոցիալիզմն ու աթեիզմը, հսկայական ազդեցություն ունեցան մարդկության վրա, և, մասնավորապես, Միջին և Մերձավոր արևելյան […]
Վերլուծական տեղեկագիր հ. 13: Հոդվածների ժողովածու/ԵՊՀ; Քաղաքակրթական և մշակութային հետազոտությունների կենտրոն; Խմբ. Խորհուրդ. – Եր.: 2019.- 179 էջ։
Ժողովածուն նախատեսված է քաղաքագետների‚ մշակութաբանների‚ սոցիոլոգների‚ ազգագրագետների‚ հայագետների, արևելագիտական, պատմական և միջազգային
Անկարայում կայացել է Թուրքիայի, Իրանի և Ռուսաստանի նախագահների հանդիպումը, որի քննարկման հիմնական թեման Սիրիայում իրավիճակն էր: Մինչև եռակողմ բանակցությունը՝ տեղի են ունեցել երկկողմ հանդիպումներ: Կողմերը նաև հանդես են եկել համատեղ հայտարարությամբ: Ի՞նչ ազդեցություն կունենա այս հանդիպումը տարածաշրջանային զարգացումների վրա, երեք նախագահների հռետորաբանությունից դատելով կարո՞ղ ենք եզրակացնել, որ սիրիական հակամարտության հանգուցալուծումը մոտ է: Այս և տարածաշրջանային կարևորության մի շարք հարցեր «Առաջին լրատվական»-ը քննարկել է իրանագետներ Աննա Գևորգյանի և Արմեն Իսրայելյանի հետ:
Ինչպե՞ս քաղաքացու տոնի օրը արթնանալ որպես քաղաքացի, կամ՝ հերոսամարտի տոնի օրը՝ որպես հերոս: Եվ ամենակարևորը՝ ինչպե՞ս ապրել դրանց հաջորդող օրերին: Հնարավո՞ր է ունենալ արժեքային դավանանքի առումով միատարր, միասնական հասարակություն: Ո՞րն է հասարակական համերաշխությունը: Արժեքների բախման կամ համերաշխության ճանապարհը թեմայի շուրջ զրուցում են ազգագրագետ Մխիթար Գաբրիելյանը և արևելագետ Դավիթ Հովհաննիսյանը: Զրույցը վարում է Աննա Սարգսյանը:
Հայկական 83-հոգանոց զորախումբը մարդասիրական առաքելությամբ մեկնել է Սիրիա։ Երևանի պետական համալսարանի (ԵՊՀ) Արաբագիտության ամբիոնի վարիչ, ՔՄՀԿ ավագ գիտաշխատող Հայկ Քոչարյանը ՍիվիլՆեթի Կարեն Հարությունյանի հետ զրույցում ներկայացնում է զորախմբի շուրջ քաղաքական քննարկումները, ինչպես նաև Սիրիայի ներկա իրավիճակը։
